Myśli moim językiem

Oczy bezkresne,
głębia ich ciągnąca się
bezgranicznie barwnie
na miarę tęczy zachodzącej
zza nieprzerwany ocean,
migoczące na kształt kropelki rosy
oświetlonej nieuchwytnym rozbłyskiem.

Uderzające światło,
moc promieni,
chłód przechodzi przez serce,
gdy chowasz się zza horyzontem.

Dwie gwiazdy na niebie wędrują,
pośród ciemnej nocy,
a księżyc drogę maluje,
wśród uliczek i przy ławce,
cudowne słońce rozmyśla na żółtej huśtawce.

Świt,
słońce wstaje,
po chwili wszystko staje się jasne,
mgła zdaje się powoli opadać,
a niebo krystalicznie czyste.

O poranku wstać,
ujrzeć słońce na bezchmurnym niebie,
zamknąć oczy i czuć ciepło
żeby wszystko było jasne, przyjemne.

Chcąc pokazać Ci coś, co w pełni Cię zadowoli,
zadzwonić do Ciebie, by usłyszeć głos Twój,
powiedzieć coś wspaniałego,
móc zabrać Cię w miejsce, gdzie słońce rozjaśnia doliny.

Uderzony jasno-ciepłym promieniem słońca,
samotne serce spoglądające
w imponujący blask z nadzieją.
Co przyniesie los?
Los dający inne plany.
Choć raz nie bądź „femme fatale”
i podaruj nadzieję z pięknym zakończeniem.

Na chwilę zatrzymać czas,
by móc dostrzec to co ulotne.
Na chwilę zamknąć oczy,
by opuścić choć trochę rzeczywistość.

Wznieść się ponad to wszystko,
tak niewiele by marzyć.

Jak w tamten dzień
móc jeszcze raz zobaczyć Ciebie,
podziwiać razem niebo nocą,
oglądać Twe włosy,
które falują pod wypływem bryzy,
zwiedzać wraz z Tobą brzeg morza,
spacerem obejść go dookoła.

Niechaj najwspanialsze marzenia spełnią się,
tworząc tak cudowne sny, dzięki którym
jutrzejszy dzień będzie czymś wyjątkowym,
a poranek przyniesie uśmiech na twarzy.

Dokąd podążasz?
Gdzie jest granica szczęścia?
Gdzie miłość ma swój początek?
Czy kochasz?

Niech chłodny wiatr w sercach nie wieje,
lecz ogień miłości niech rozpali to piękne uczucie.