Myśli moim językiem

Gdy czas nie sprzyja, by tworzył się coś pięknego,
aby móc poświęcić się przyjemności – opisywania
wszystkiego co piękne, ale także rzeczywiste, realne,
pisać myśli.

Odpłynąć, przenieść się w świat marzeń,
by zapomnieć choć na chwilę o rzeczywistości.
Wzbić się wysoko i lecieć tak,
aby nie widzieć przestrzeni.
Zamknąć oczy i poczuć powiew wiatru.

Kilka słów może zmienić wszystko,
zniszczyć to co było piękne,
los czy przeznaczenie jest tak okrutne,
by wyrządzić tyle krzywd.
Gdy osiągamy wiele,
jak na złość zostanie obrócone w pył,
a czas nie odda nam wspaniałych chwil,
lecz pozostawi tylko wspomnienia,
które będą nam przypominały
co tak naprawdę utraciliśmy.

Czas ucieka nie czekając na nikogo,
biegnie ciągle nie pozwalając na odpoczynek,
chwilę westchnień.
Wszyscy są jego niewolnikami,
wszystkim kradnie życie.
Nie oszczędza nikogo, bezlitośnie pogania,
sprawia, że egzystencja jest ulotną chwilą
gdzie człowiek nic nie może wskórać.

Jak zapach wiosny, jasne spojrzenie,
cudowna przestrzeń.
Niebywałe niczym ciepło słońca,
a tak niesamowite jakoby blask gwiazdy.
Promienie sprawiają, że lśnisz.

Są ludzie, o których nigdy nie zapomnimy,
dla których warto żyć.
Gdy miłość ich złączyła na zawsze
nie mogą przestać razem być,
ponieważ bez siebie to tak jakby słowikowi odebrano głos,
a róża utraciła swój zapach.
Ona wiecznie myśli o nim, a on o niej,
tworzą więź, którą nie da się rozerwać, są jednością.
Mimo upływu lat z dnia na dzień
coraz bardziej darzą się wielką miłością.

Czasami wybierając złą drogę
prędzej czy później przekonamy się o tym,
pełnego szczęścia trudno zaznać,
gdyż jest ulotne, prawie niewyczuwalne,
patrząc w przyszłość zapominamy o tym
co jest istotne w danej chwili,
nie dostrzegamy pewnych sytuacji, uczuć,
nawet najmniejszy szczegół w naszym życiu
może decydować o dalszym losie.

Człowiek zakochany rozmyśla nad sensem ludzkiego życia,
ma poczucie pełnego szczęścia,
ponieważ bliskość ukochanej jest jego szczęściem.
Miłość sprawia, że nie szuka niczego nowego w życiu,
gdyż to Ona jest jego życiem,
idealizuje Ją, nie myśli o niczym innym tylko o Niej.
Zmienia także stosunek do świata,
wypowiada się w sposób emocjonalny,
nie dostrzega pełni rzeczywistości – czuje jakby latał.
Dostrzega więcej, piękniejszych barw,
a ten, który nie zaznał prawdziwej miłości
nie może ich ujrzeć.

Pragnę, by wiatr zawiał jeszcze raz,
by Twe włosy poruszył,
słońce niech wyjdzie zza chmur,
abym mógł ujrzeć blask w Twych oczach
to spojrzenie, z którego można wszystko wyczytać.
Proszę, szepnij choć raz,
bym mógł cieszyć się Twym głosem,
proszę, powiedz moje imię
powtórz je kilka razy
niech serce się przyłączy
usłyszę jeszcze bardziej.

Bo gdy światła gasną
otoczenie staję się inne,
dziś kochasz, jutro już nienawidzisz,
dlaczego tak jest?
Nie można tego zmienić?
Zatrzymać czas, by kochać się wiecznie,
by te uczucia, wzajemne, nie zginęły,
aby życie toczyło się dalej, dla nas,
szczęśliwie, byśmy byli szczęśliwsi,
razem, nieważne gdzie, byle razem.